L'Arlésienne

Een regenmiddag heeft z'n voordelen. Tuinklusjes moeten even wachten, maar het gras vertoont na drie droge maanden weer een beetje groen. Tijd om binnen de orde weer te herstellen. Eettafel teruggevonden onder stapels boeken, kranten, knipsels en printjes van e-mails. Een onbetaalde rekening, da's minder.
Ook tijd om muziek te luisteren, in dit geval muziek te zien. De satelliet verwent ons met de fantastische Franse muziekzender Mezzo. Vanmiddag gevuld met repertoire van de befaamde danser-choreograaf Roland Petit en het ballet van de Opéra National de Paris, inclusief danseur étoile Nicolas Le Riche . Veel Georges Bizet, natuurlijk Carmen, maar ook het tranentrekkende L'Arlésienne.

Schrijver Alphonse Daudet werd, behalve vanwege zijn anti-semitisme, ook beroemd met een novelle over een droeve boerenzoon. Tijdens een uitje naar de arena van Arles spelen zijn hormonen flink op bij het zien van een wondermooie Arlesienne. Tot over z'n oren, follement amoureux. En het lijkt nog wederzijds ook. Pa en ma verheugen zich al op een stevige boerenbruiloft. Dan verschijnt een heerschap op het toneel met een brief waarin het meiske haar handje al aan hem heeft beloofd. Het voorspelbare einde blijft lang uit, maar de lezer zal met diepe treurnis achterblijven. Zelfmoord verkoopt goed. Het verhaal is dan ook al een keer of zes verfilmd.

Bizet componeerde in 1872 op het magere verhaaltje liefst vijf aktes voor een theaterstuk. Later voor de markt nog even samengeperst in twee balletsuites. Beetje Spaans, niet zo heftig als Carmen, vol melancholie en verlangen naar de Midi. Door de jongens en meisjes van het Opéra-ballet vanmiddag très pathétique neergezet in het Korenveld van Vincent van Gogh.

Dankzij Mezzo en een niet aangekondigde depressie waren NL en F toch een beetje samen.

Les bleus

Bijna zit Frankrijk in de volgende ronde van het zesde wereldkampioenschap rugby . Het leek er even op dat het een enorm fiasco zou worden. De eerste pot, de openingswedstrijd in Parijs notabene, werd verloren aan Argentinië met 12-17. Zak en as op de voorpagina's. Supporters moesten bijna 10 dagen wachten op een vervolg. Intussen wonnen concurrenten Ierland en Argentinië hun poulewedstrijden. Spanning ten top. Maar vorige week versloegen Les Bleus van coach Bernard Laporte in Toulouse het onbeduidende Namibië met een royale 87-10. Eergister kwam daar een ruime zege bij op Ierland en de kranten weer blij. De voorlopige beslissing valt a.s. zondag. Frankrijk speelt dan in Marseille tegen Georgië, Ierland moet het zien te klaren tegen Argentinië. De twee poulewinnaars gaan verder naar de knockout ronde.

De Franse rugbybond telt 1720 clubs met 201.000 gespierde bonken, waarvan er 28 zijn geselecteerd voor dit kampioenschap. De hoogste klassering tot nu toe was een 2e plek in 1987 achter The Blacks van Nieuw-Zeeland. Australië nam in '91 en '99 de Web Ellis Cup mee naar huis. Zuid-Afrika deed dat kunstje in '95 en Engeland is de regerend wereldkampioen. Dit jaar zijn 20 landen bezig aan de voorronde, die gespeeld wordt in tien Franse steden (waaronder Montpellier), Edinburg en Cardiff. De finale is op 20 oktober in het Stade St.Denis in Parijs.

De populairste Franse stoomwals is ongetwijfeld Sébastien Chabal, de chouchou van het publiek. Een dertigjarige kolos uit Valence van 1,92 m en 115 kilo in z'n blootje. Speelde al 35 interlands, meestal in de tweede of derde lijn en is een ware nachtmerrie voor zijn tegenstanders. Heeft talloze bijnamen als Hannibal, Le Boucher en L'Animal. De Engelsen noemen hem The French Beast en in Nieuw-Zeeland heet hij The Caveman. Maar deze baardige 'holbewoner' siert de laatste dagen niet alleen de voorpagina's als guerrier. Op internet scoorde een filmpje over het fenomeen Chabal in twee maanden al 340.000 bezoekers.
Enig minpuntje voor Franse fans: de Bulldozer speelt bij de Britse club Sale Sharks in Manchester.

De stand in de Franse poule vandaag:
Argentinië....3-14
Frankrijk......3-10
Ierland.........3-9
Georgië........2-1
Namibië.......3-0

Kijken!

Michel Hermet is een grand monsieur in Nîmes. Van oorsprong sommelier, maar nu restaurateur, hotelier èn vigneron met eigen wijngaard in Collorgues bij Uzès. In Nîmes zette hij ooit het San Francisco Steak House op de kaart voordat hij de traditionele keuken omarmde. De befaamde Wine Bar op de Square de la Couronne was 20 jaar lang een trefpunt voor tout Nîmes. Beroemde artiesten die optraden in de Arena kwamen na een concert in zijn bistro souperen of een goed glas drinken.

Sinds kort siert de naam van zijn populaire etablissement de fraaie gevel van het mythische hotel Le Cheval Blanc, waar Michel nu patron is. Recht tegenover diezelfde Arena. Picasso en Cocteau sliepen er.

In het 17e eeuwse voormalige door nonnen gerunde meisjespensionaat dient de oude kapel nu als brasserie-bodega. Met een prachtig terras, Romeins uitzicht en Jean-Michel Nigon aan het fornuis. Er wordt Méditerraan gekookt: pressé d'aubergines-tomates, dorades à la plancha en dos de cabillaud aïoli om maar wat te noemen. Een fantastische wijnkaart met veel moois uit de streek, ook per glas geserveerd om alles te kunnen proeven. In het monumentale pand, prachtig gerestaureerd met verrassende doorkijkjes, een tapas-bar en de salon om sigaren te roken...

Aanstaande zondag is Michel Hermet de ster in het tv-programma L'escapade van Jean-Luc Petitrenaud (zie blog ). Dan gaat het natuurlijk over de zuidelijke keuken, de runderen van de Camargue, brandade de Nîmes, rouille met inktvisjes, geitenkaas en olijfolie. Maar ook over zijn passies, de tradities van zijn stad. Kijken!

Uitzending
France 5
zondag 23 sep 11.53
woensdag 26 sep 23.40
zaterdag 9 sep 11.55

TV5 (ook in NL)
maandag 24 sep 08.28
vrijdag 28 sep 12.03

Wijnbijbels

September, dus heeft iedereen 't over wijn. Wat doet de millésime 2006 die nu op fles is? Welke wijn is echt goed en wat is gewoon bagger? Waar kun je een voordeeltje halen? Hoe liggen de prijzen bij de supermarchés? Want elke keten heeft deze maand een Foire du vin met veel moois voor weinig geld. Om echt te scoren heb je één van de wijnbijbels nodig die jaarlijks in Frankrijk verschijnen. Want op de etiketten zijn vignerons doorgaans erg zuinig met informatie. Ook deze herfst is de slag om de wijnlezer weer losgebarsten. Niet minder dan elf edities 2008 liggen op de schappen. Van heel duur tot schappelijk geprijsd, zowel de boeken als de beschreven wijnen.

Ongetwijfeld weer 't meest verkocht is de Guide Hachette des Vins 2008, 1410 paginas voor € 26,-. Ruim 10.000 wijnen geproefd door 900 'experts'. Alle appellations van Frankrijk komen aan bod, zelfs de allerkleinsten. Let wel op: juist die zijn snel uitverkocht. Minpuntje: vermelde prijzen zijn niet altijd exact. Wat betaal je wanneer een wijn tussen 8 en 16 euro moet kosten? Plussen voor de uitgebreide beschrijving van producenten, een klassering met sterretjes en veel info over wijnbouw. Ook is een aantal wijnen uit Zwitserland en Luxemburg opgenomen.

Gault Millau Vin 2008 (er is ook een voortreffelijke restaurantgids met dezelfde naam) richt zich op een jong publiek met wijnen voor schappelijke prijzen. Het boek telt dan ook 'slechts' 800 pagina's en kost € 24,90. Van de 6000 wijnen krijgen er 140 een coup de coeur en die pareltjes zijn meestal niet duurder dan € 15,-. Ook uit de duurdere wijnstreken zijn betaalbare voorbeelden opgenomen. Gault Millau onderscheidt zich van andere gidsen door ook adressen van restaurants en gîtes te vermelden. Niet door de redactie verzameld, maar door wijnboeren zelf. Perfecte informatie om een klein wijntochtje te maken, inclusief hap en bed.

Le Grand Guide des Vins de France 2008 komt voor € 29,- op 1184 pagina's met een selectie en informatie die is bedoeld voor de betere wijnkenner. Inclusief een CD-ROM en gratis toegang tot een actuele website. 1900 domaines en châteaux worden uitgebreid met al hun wijnen behandeld. Twee gerenommeerde oud-journalisten van het wijntijdschrift La Revue du vin de France, Michel Bettane en Thierry Desseauve, tekenen voor een kritische aanpak, bijgestaan door zeven fulltime proevers. Eén van hen heeft zelfs 11.000 wijnen in één jaar geproefd. Echte kenners dus.

Het genoemde tijdschrift komt ook zelf met een boekwerk, Les Meilleurs vins de France 2008. Prijs € 25,- voor 666 pagina's. Alleen de oogsten 2004 en 2005 worden behandeld, dus niet de peperdure crus van jaren her. Een clubje proevers, onder wie de beste sommelier in 2000 van de wereld Olivier Poussier, geeft punten van 1 tot 20 maar heeft ook een klassement met sterren van producenten. Maar 20 punten uit de Languedoc is niet hetzelfde als een 20-punter uit de Margaux. Vergelijkingen gaan dus op binnen het herkomstgebied.

Wil je goedkoop maar drinkbaar?
Koop dan Les 1001 vins à moins de 8 euros. Uit de zeer uitgebreide serie reisboekjes van uitgeverij Petit Futé, die altijd oog heeft voor de kleine beurs. Voor € 15,- heb je keus zat voor een prikkie.

Maar bedenk wel, het leven is te kort voor slechte wijn!

Patrimoine

Fransen hebben veel belangstelling voor hun erfgoed. Dat blijkt elk jaar in het derde weekend van september. De 24e Journées du Patrimoine werden zaterdag en zondag druk bezocht. Naar schatting 12 miljoen bezoekers hebben gratis niet minder dan 15.000 historische plekken bezocht. Dit jaar stond het programma in het teken van professionals en vrijwilligers die met dat erfgoed in de weer zijn. 500.000 mensen werken, direct of indirect, aan de restauratie van gebouwen en kunstvoorwerpen, het conserveren van het oude en de ontvangst en voorlichting van het publiek.
Een groot deel van hen was twee dagen in touw om belangstellenden te begeleiden, te discussiëren over nut en noodzaak en aandacht te vragen voor de continuïteit. Want er is te weinig geld, lonen blijven achter en dus is de aanwas van nieuw volk gering. Voorbeeld: een jonge steenhouwer met kennis van historische architectuur verdient ongeveer € 1550 per maand. Een glaswerker met 35 jaar ervaring in de restauratie vangt € 1800. De passie voor het werk moet een laag inkomen compenseren.

In de Gard was het op een schip lijkende Chateau de Portes uiteraard een trekpleister, omdat het kasteel uit de 13e eeuw een belangrijke restauratie ondergaat. De voormalige zetel van de familie Budos is te vinden aan de D 906 van Alès naar Génolhac. Raymond-Guillaume seigneur de Budos kreeg de versterking op de pelgrimsroute naar St.Jacques-de-Compostelle rond 1320 in bezit. Begin 15e eeuw steeg de familie op de adellijke ladder door het handige huwelijk van de bekendste telg Antoine Hercule met de dochter van de hertog van Uzès. Hij kreeg een hoge rang in het leger van Louis XIII die hem in 1613 persoonlijk de titel markies opplakte. In 1629 sneuvelde de eerste Marquis de Portes bij het beleg van Privas waar protestanten zich verschansten. De familielijn verdween doordat Antoine Hercule, veel van huis natuurlijk, vergat een mannelijke nakomeling te verwekken. Adieu Budos.

Het kasteel kwam in handen van de beroemde familie Conti en werd door hen in 1782 verkocht aan het Franse hof. De broer van de laatste koning Louis XVI heeft er nog even gebivakkeerd.
Na de Révolution ging Portes van hand tot hand. Tegenwoordig is het privé bezit van de familie Coquebert de Neuville, maar wordt gebruikt door de in 1972 opgerichte Association pour la Renaissance du Château de Portes. Doel van die club is het bewaren, restaureren en onderhouden van de restanten, plus het gebruik voor culturele doeleinden. Veel vrijwilligers en stagiaires die een relevante opleiding volgen zijn nu enthousiast aan het werk. Het salaris zien ze later wel.

Tot 30 september kun je nog terecht voor een middagbezoek, vanaf 14.00 uur. Dan is het in ieder geval rustiger dan afgelopen weekend. Kosten € 4,50 pp, met z'n tienen € 3,00 inclusief een gratis rondleider.

12 wijnstokken

Heb je zin eigenaar te worden van een wijngaardje? Dat kan hier in buurt. En je hoeft echt niet een peperduur chateau te kopen. Steeds meer echte vignerons ontdekken dat buitenlanders kicken op het bezit van een rijtje wijnstokken. Ze leveren er een visitekaartje als propriétaire bij, een eigen etiket en je bent zelf een beetje wijnboer. Een nieuwe markt en dus moet je snel toehappen, want straks is de hype weer over.

Ook Hans Hürlimann en partner Christa Vogel zijn op die trein gestapt. Twee klassieke musici uit het Zwitserse Basel. 11 jaar geleden naar de Languedoc gekomen om van Mozart en Bach over te stappen op Grenache en Merlot. Ze kochten het Domaine Bourdic in Alignan-du-Vent, even ten westen van Pézenas in de Hérault. Ruim 50.000 wijnstokken en af en toe een vermelding in de wijnbijbel van Hachette. Zoals hun op eiken opgevoede Grenache, een Vin du Pays des Côtes de Thongue.


De Hürlimannetjes hebben samen met Britse en Nederlandse fans een club opgericht die de wijnstokken aan de man brengt. Voor 190 euro per jaar ben je eigenaar van twaalf vignes die je zelf mag uitzoeken. Wordt ’t die mooie grenache of val je voor een uitheemse naam als tempranillo. Liever een mooi uitzicht bij de zondagse picnic in ‘jouw’wijngaard? Alles kan. De club stuurt een nieuwsbrief hoe ’t gaat met jouw stokken, er is een weblog (Duits en Engels) en de kalender van de wijngaard wordt keurig bijgehouden.
Je mag zelf meehelpen plukken tijdens de vendange of aanwezig zijn bij de assemblage. Aan het eind van het jaar krijg je 12 flessen met een eigen etiket. Hans en Crista doen verder het werk en zelf heb je alleen maar fun, belooft de club.

Maar Domaine Bourdic doet meer. De internetsite is bijzonder informatief. Uitgebreide beschrijvingen van elke wijn. Het proces van wijn maken wordt (in ’t Frans) uitgelegd. Het klassieke duo heeft ook de muzikale achtergrond niet verloochend. Beroemd in de regio en zeker onder de liefhebbers is het Festival Bourdic. Dit jaar was het eind juli. Drie avonden klassieke muziek mèt dégustation et repas voor een klein prijsje. Wordt elk jaar herhaald en reserveren aanbevolen.

De wijnen van Hans en Crista worden ook in Nederland gewaardeerd. Zo staan ze al jaren op de kaart van ons favoriete restaurant Patijntje in Steenwijk. Vrienden Willem en Margrith Boerma (zelf een Zwitserse) komen één keer per jaar langs om met ons wijnen te proeven en nieuwe pareltjes voor de wijnkaart te zoeken. Domaine Bourdic was reisdoel van één van die bezoeken.

Artistes

Vorige maand exposeerden twee kunstenaars de chez nous in Galerie Méridienne, Place aux Herbes in Méjannes-le-Clap. Ook de komende tijd is hun werk daar nog te zien in de permanente tentoonstelling van regionale artiesten uit wijde omtrek.

Frederike Doeleman en Dirk Koopman hebben beiden een atelier in hun tweede woning in Saint-Ambroix. In Nederland wonen ze nog even in Houten, maar vertrekken binnenkort naar Middelburg, geboortegrond van Frederike.

Zeeuws meisje Frederike in klederdracht (3e van rechts)

Frederike Doeleman werkt met klei, maar heeft liever dat je keramiste zegt. Geschoold door andere keramisten en specialistische cursussen. Ze werkt met verschillende soorten klei en stookt haar oven zowel elektrisch als met de Japanse raku-techniek. Haar werk is organisch, aanraakbaar, door de klei vaak dicht bij de natuur. Herkenbaar en tegelijk verrassend. Daardoor maakt 't je nieuwsgierig naar het ontstaan. Zoals tegels met de afdruk van putdekseltjes uit een Spaans dorp. Of keramiek met kleine gaatjes als schuilplaatsen voor insecten.

Dirk in atelier Uilenburg in 't oude dorp van Houten

Dirk Koopman komt van Dordrecht. Autodidact, schilder en tekenaar. Hij vindt inspiratie in de natuur en wordt gefascineerd door lichtinval en beweging. Zijn werk is dynamisch, krachtig en met heldere, felle kleuren. Je kunt er niet omheen. Modern, niet echt abstract, wel vaak met een vervreemdend effect. Soms waan je je in een brandend landschap, dan weer in een verstild bos of een langs een mysterieuze kustlijn. Het prikkelt je fantasie.

Les artistes exposeren vrijwel altijd samen. Zij verlaten Midden-Nederland met een laatste tentoonstelling in het hoofdkantoor van het RIVM aan de Antonie van Leeuwenhoeklaan in Bilthoven. Titel: Passie en Levenskracht.
Nog te zien t/m 31 oktober en misschien straks weer ergens bij ons.

Sacha Guitry

50 jaar geleden overleed comédien, scenarist, toneelschrijver en filmregisseur Sacha Guitry. In Nederland nauwelijks bekend, maar in het Franse collectieve geheugen stevig aanwezig. Is weleens de Prince des arts français genoemd. De Figaro eerde hem bij de herdenking zelfs als de meest levende en modernste auteur. Een hele prestatie 50 jaar na je dood.

Sacha was zoon van de beroemde acteur Lucien Guitry. Hij werd in 1885 geboren in Sint Petersburg. Vader vierde daar triomfen op uitnodiging van de Russische tsar Alexander III en de boreling werd zelfs naar de koosnaam van zijn weldoener vernoemd. In Paris groeide Sacha op temidden van artiesten van uiteenlopende pluimage. Zijn creatieve talent werd daardoor enorm gestimuleerd. Hij trad al op 14-jarige leeftijd in de voetsporen van papa, onder een schuilnaam om geen heibel thuis te krijgen. Die kreeg hij toch toen hij er 6 jaar later zonder vaders toestemming met de jonge actrice Charlotte Lysès vandoor ging. Ze hebben elkaar 13 jaar lang niet meer gezien.


Sacha Guitry is beroemd geworden om zijn ironie en ongewoon, vaak bizar taalgebruik. Zo vraagt hij Charlotte ten huwelijk met: “Wil je mijn eerste vrouw worden?”
Vier huwelijken, een dertigtal toneelstukken en evenveel films later rest een grote hoeveelheid citaten waarin vooral de vrouw en het huwelijk het vaak moeten ontgelden. Citaten die je nog regelmatig tegenkomt.

Een korte bloemlezing

De gemeenste grap die je met de man die er met je vrouw vandoor is kunt uithalen is hem ermee laten zitten

God heeft de vrouw het laatst geschapen; je merkt dat ie moe was

Ik ben 30 jaar en 6 jaar getrouwd, dat is samen 36 jaar

De eerste man die trouwde wist niet beter,
maar de tweede is onvergeeflijk

Het huwelijk is als het restaurant;
zodra je bord komt kijk je op die van de buurman

Morfine is uitgevonden om artsen rustig te laten slapen

Een occasion is een auto waarbij alles geluid maakt behalve de claxon

Echt gehaat wordt er slechts in gezinsverband

Ik kan eindelijk alleen leven en nu al vraag ik me af met wie

Er zijn vrouwen die alleen maar luisteren naar wat hun man zegt als deze praat in zijn slaap

Een vrouw die er met haar minnaar vandoor gaat laat haar man niet in de steek: ze ontlast hem van een ontrouwe vrouw

De laatste in het Frans
Une femme doit avoir trois hommes dans sa vie: un de 60 ans pour le chèque, un de 40 pour le chic, un de 20 ans pour le choc

Meer Sacha Guitry

9/11

n'oubliez jamais

Culiboek

Altijd op zoek naar oude boeken over smakelijk eten. En zie, er komt een gaaf exemplaar uit 1972 voorbij. 600 pagina's met 560 recepten zijn er op de plank bijgekomen. En niet de eerste de beste. Meer dan 300 chefs van 35 jaar geleden deden hun boekje open. Daaronder alle 3-sterren, bijna alle 2-sterren en een heleboel culinaire kunstenaars met 1 ster. In die periode was Michelin wellicht wel machtiger dan vandaag.

Les recettes secrètes des meilleurs restaurants de France. Met een annexe over traditionele sauzen en pates (weg met de fabrieksdeegjes), een uitgebreide uitleg over culinaire termen plus de verzekering dat alles is uitgeprobeerd door kookschrijfster Louisette Bertholle. Wie kent haar niet...

Met een beetje fantasie heb je dus een boek vol dode chefs. Nieuwsgierig kijken wat er na 35 jaar nog over is van de toppers van toen. Michelin 2007 ernaast. De eigen regio dus maar in. Van de tien vermeldingen in de Languedoc (niet zo veel gezien de omvang van het werkje) zijn er nog slechts twee in bedrijf, allebei nu zonder ster.
Hotel de la Muse et du Rozier in Le Rozier (Lozère-boven) had er destijds één en werd geroemd om de Ecrevisses flambées au whisky.
Dichterbij is Le Prieuré (onder) in Villeneuve-les-Avignon, onze eigen Gard. Vandaag hèt historische toprecept van dit restaurant, toen nog goed voor une etoile.

Aubergines à la Provençale
Kan zowel warm als koud worden geserveerd, past ook bij fricassée van kip, gebraden kalfs- of varkensvlees of een omelette nature.
Nodig voor 4 personen: 3 aubergines, grof zeezout, 1 kg tomaten, snufje suiker, zout en peper, olijfolie, 2 tot 5 tenen knoflook (afhankelijk van je smaak), 2 soeplepels gehakte peterselie

Bereiding: aubergines ongeschild in de lengte in plakken van 1 cm snijden, inprikken met een mes (ciseler) en bestrooien met zeezout om het vocht eruit te halen; 35 minuten laten staan, dan met de keukenrol droog deppen en zout eraf borstelen.
Olie in een pan verwarmen, plakken aubergine erin (olie moet erboven staan) en gaar laten worden; uit de pan nemen en vrij maken van olie.
Tomaten ontvellen, zaadjes eruit, vruchtvlees grof fijn hakken. Met knoflook, suiker en peterselie in olijfolie op een laag vuur 45 minuten reduceren (vocht eruit). Breng op smaak met zout en peper.

Tot slot aubergines in een platte ovenschaal, bedekken met het tomatenmengsel en een paar minuten in een warme oven wanneer je dat wilt. Koud mag dus ook, zegt Louisette.
Bon appétit!

Vin: rosé de Provence

Été 2007

Net als de wijnoogst komt ook de zomer 2007 niet denderend aan z'n eind. De toeristische balans: somber en matig maar niet catastrofaal. Fransen hebben een instituut voor van alles, dus ook voor het toerisme. Het Cabinet Protourisme becijfert dat het aantal nachten 4% minder was dan het jaar ervoor. Da's even schrikken. Mais non, we zijn geen nachten kwijt geraakt. Dit is jargon om het aantal overnachtingen te meten. En dat zegt weer alles over ja of nee een goede zomer.
De bergen verloren 10%, het platteland 6%. Begin juli leek het nog goed te gaan, daarna zakte de boel in. Uitzondering was de zuidoost-hoek, bij ons dus. 13 miljoen bleekscheten kwamen hier langs, een paar daarvan ook bij ons. Vooral meer buitenlanders. Het klimaat, denk je dan. Hoef je niet te onderzoeken.
De hotels in augustus nog wel een beetje vol, meldt de Union Nationale des Industries Hôtelières. Het noorden en Bretagne redelijk droef. Er werd niet genoeg gegeten en gedronken en de euros bleven dans la poche. Troosteloze gelagkamers dus.
Op de campings 5% minder haringen. In het noorden kon je een kanon afschieten, in de Midi weer hutje mutje. Tent is geen trend. Mobilhomes, stacaravans en huisjes is de toekomst. Korte vakanties en reserveren op het laatste moment.









De stad dus! Paris spreekt van een excellente année. Bordeaux idem, sinds kort geklasseerd als werelderfgoed door de Unesco. Strasbourg profiteerde van de nieuwe TGV-lijn. Zelfs kleinere steden in Bretagne zijn blij. Steeds meer volk trekt ook naar festivals en pretparken. 600.000 in Lorient voor de folkloristische tiendaagse Interceltique. Marineland in Antibes plus 18%, Futuroscope in Poitiers 15% meer. Een keuze voor groot, massaal en lekker op elkaar.

Van de vreemdelingen scoorden de Britten voor het tweede jaar het best. Duitsers goede tweede, daarna wij dus. Belgen, Italianen en Spanjaarden maken de top-zes vol. De beste klanten waren weer Amerikaans. 150 euro per Yank per dag is niks. 2% van het totaal aantal buitenlanders, maar wel goed voor 20% van de omzet! Ze verlangen wel meer en meer kwaliteit. De hotelbranche heeft er een speciale categorie voor: 4 etoiles supérieurs. Van Protourisme mogen ze blijven komen. Sturen ze Sarkozy elk jaar die kant op als goedmakertje.

Conclusie: Frankrijk nog steeds de grootste toeristische trekpleister ter wereld, maar moet wel scherp blijven. Dus organiseren we vanaf overmorgen de Coupe du Monde de Rugby. 350.00 supporters komen eraan en ze brengen 1,5 miljard euros mee. Zegt Protourisme...

Récolte 2007

Buurman was vanochtend om half vijf aan de beurt. Misschien goed voor z'n druiven, maar niet voor onze nachtrust. Met donderend lawaai komt de druivenplukmachine het erf op. Mannetjes eromheen die luidruchtig overleggen hoe en wat. Een uur lang racet het apparaat tussen de wijnstokken door. Vangt veel druiven, maar ook fors wat bladeren en takken. Alles in de container op weg naar de Cave Coopérative. De récolte 2007 moet snel naar binnen, voordat een septemberbui de kwaliteit aantast. Twee weken eerder dan vorig jaar is het spektakel begonnen. In Rivesaltes, bij de Spaanse grens, haalden ze een record. Op 2 augustus begon daar de pluk. Opwarming van de aarde is de oorzaak.Zorgen bij alle buren. De oogst dit jaar valt tegen. De kleinste hoeveelheid sinds 2000 wordt voorspeld. In heel Frankrijk rekent men op circa 50 miljoen hectoliter. Alleen 2003 was iets lager door de hittegolf. In 1999 werd nog 63 miljoen hl binnengehaald. In het zuidwesten tikt het vooral aan: Bordeaux 13% minder dan vorig jaar. Slechts de Elzas produceert meer. Veel regen in juni en de koele zomer zijn de boosdoeners. Daardoor ook meer schade door ziektes, zoals de gevreesde mildiou (meeldauw). In het oosten kwamen er nog zware hagelbuien bij. Het rendement voor de wijnboer zal laag zijn. Extra kosten voor spuiten tegen ziektes, minder volume en dus ook minder geld bij de Cave. De onafhankelijke wijnproducent heeft het letterlijk zelf in de hand. Met de hand plukken verhoogt de kwaliteit. Voor de betere of kwetsbare soorten trekken de ploegen het veld in.Over die kwaliteit valt nog weinig te zeggen. De komende weken moet blijken hoe dat uitpakt. In de Bordeaux is men optimistisch. Meer dan ooit komt 't aan op vakmanschap van de keldermeester. Voor de consument betekent een kleinere oogst vaak een prijsverhoging. De buren schieten daar weinig mee op. Het is vooral de handel die gebruik maakt van schaarste. Zo gaat dat in de markt.

Morgen waarschijnlijk herrie bij de overburen. Over een dag of tien is alles over en herneemt de natuur weer de regie. Prachtige velden met herfstkleuren in verschillende tinten. Elke cépage heeft een eigen ritme en kleur. Je kunt van wijn zelfs visueel genieten.

Aigremont

Net 600 inwoners, maar wel twee keer zoveel als in 1990. Ruim een derde retraités of inactifs, waarvan 50% van buiten. Inclusief een handjevol echte buitenlanders. In 1999 was 17% van de huizen niet permanent bewoond. Ik schat dat het nu ietsje meer is. De meeste migranten komen uit de regio Paris en het noorden. Net als wij op zoek naar le soleil. Oppervlakte 12,5 km2 en deel van het canton Lédignan. Met al 25 jaar dezelfde madame la maire.

Ons dorpje bestaat al een poosje. Bij opgravingen zijn stenen fundamenten en potscherven uit de Gallo-Romeinse periode gevonden. Zeg maar de eerste twee eeuwen na onze jaartelling. Er liep een oude Romeinse weg van Uzès naar Sauve en de heuvel waarop nu het dorp staat heette in die tijd Agre Munto, vermoedelijk van het Latijnse woord acer. Bedoeld als scherpe of steile heuvel. Het hoogste punt ligt op 160 meter, een flink stuk hoger dan de entree van het dorp.

In 957 wordt op deze plek de Prieuré de Saint Pierre genoemd. Bemand door monniken en een dépendance van een abdij. Wellicht die van Saint Pierre de Mozac bij Clermont-Ferrand.
De Baronnie d’Aigremont ontstaat in de 14e eeuw. Koning Philippe Le Bel schenkt een boel hectares koninklijke grond aan de zeergeleerde Guillaume de Plaisan. Een bedankje voor een juridisch kunstje in een ruzie met paus Bonifatius VIII. Guillaume pakt het fors aan en begint in 1320 een kasteel te bouwen. Met minder doet een baron het niet.
Veertig jaar later is de vesting klaar en rondom ontstaat een cirkelvormig versterkt dorpje, een circulade. Eén van de drie in de Gard met La Calmette en Montpézat. Goed te herkennen met de restanten van het feodale optrekje als middelpunt.

In de 18e eeuw ligt Aigremont midden in het strijdgebied tussen protestanten en roomse troepen van Louis XIV. De camisards, religieuze verzetsstrijders, steken in 1703 de katholieke kerk in de fik. Die wordt weliswaar herbouwd, maar de Révolution betekent het definitieve einde voor het filiaal van Rome.
Anno 2007 vinden we uitsluitend een protestantse temple, maar veel klandizie schijnt die niet te hebben.


Het grootste pand is nu de Cave Coopérative. Niet voor miswijn. Bacchus lijkt het definitief te gaan winnen. Een god in Frankrijk!

La Jeunesse de Bacchus (1884) van William Bourguereau

Kun je nagaan als ie groot is...